Foste na
Primavera,
A flor de
calo leve e frágil,
Quebrou antes
que amanhecera
Amor
Como Vento
entra,
de janela a
janela;
Varre entre
paredes
nossas
lembranças,
Quebra os
velhos passpartus
Despedaça cácus
velhos.
E deixa o
nosso espaço ao léu!
Perdemos o
asserto,
disfrutamos a
ternura
daquele
cabelo no ar,
n
o conforto da
têmpera lá fora.